คำสอนยาย

ยายไม่เกลียดใครเลย เพราะยายกลัวว่า ชาติต่อไปคนเขาจะมาเกลียดยาย ยายมองไกล ๆ ไม่ได้มองแค่สั้นๆ เฉพาะหน้า เพราะฉะนั้น ยายไม่เกลียดใคร ยายรักเขาทุกคน ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๓๔

คนเราจะรู้อะไรจริง มีความชำนาญมาก ต้องมีความรักในสิ่งที่ทำ ทำบ่อยๆ ทำด้วยความรัก ความละเอียด ความประณีต ยายรักธรรมะมากยิ่งชีวิต รักความสะอาดบริสุทธิ์มาก ๆ ทำธรรมะจนชำนาญ ยายไม่เคยไปไหนเลย ทำธรรมะกับหลวงพ่อวัดปากน้ำอย่างเดียว สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๓

สมาธิ เป็นบุญพื้นฐานที่จะทำให้เราพ้นทุกข์ ที่จะช่วยให้เราหลุดพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของกิเลส บุญมีฤทธิ์สำคัญมากนะ ที่เรานั่งธรรมะก็เผื่อตอนเตรียมตัวจะลาโลก จะได้ไปสู่ที่ดี การนั่งธรรมะ ต้องนั่งเหมือนไก่กกไข่ มันจะไม่ยอมลุกไปไหนเลย จะนั่งกกไข่อย่างนั้น จะเดินไปหาอาหารก็ชั่วประเดี๋ยวเดียวแล้วรีบกลับมานั่งกกต่อ ไม่ว่าจะร้อนหนาวก็ตาม เวลานั่งธรรมะให้ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่าง นึกเข้าไปที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7 ของเรา ทำใจให้หยุดนิ่ง นึกให้เห็นดวงแก้วให้ชัดเจน ให้ใสที่สุดเท่าที่จะใสได้ หรือนึกให้เห็นองค์พระองค์ไหนก็ได้ นึกเรื่อยๆ นึกบ่อยๆ ให้เห็นองค์พระชัดๆ ใสๆ ๒๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๒๕

ความลับไม่มีในโลก ธรรมะของหลวงพ่อวัดปากน้ำละเอียดลึกซึ้ง ยายได้เจอมาแล้ว ความลับแม้เส้นผมก็ไม่มี เห็นกระจ่างหมดทุกอย่าง ฉะนั้นใครทำอะไรก็ทำให้ดี จะปิดบังอะไรไม่ได้ เพราะความลับไม่มีในโลก วิราคธาตุ วิราคธรรม เป็นธาตุธรรมของพระพุทธเจ้านิพพานเป็น สะอาดที่สุด สะอาดบริสุทธิ์มาก สะอาดทั้งธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ สะอาดทุกกาย สะอาดทุกดวง แยกออกสะอาดในสะอาด ยายไปเจอมาแล้ว ใช้เวลา ๒ อาทิตย์ ทำวิชชาหลวงพ่อใช้ให้ไป ยายตอบปัญหาทุกอย่างได้ เอาตัวรอดได้เพราะวิชชาของหลวงพ่อวัดปากน้ำ ๒๑ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๑๙

เพราะเหตุที่ยายเป็นคนที่บริสุทธิ์กาย วาจา ใจ มีศีล มีสัจจะ และรักธรรมะมากที่สุด เมื่อมาถึงหลวงพ่อวัดปากน้ำแล้ว ก็ได้ทำวิชชาเลย ปกติคนที่จะทำวิชชาได้ ต้องสอบแล้วสอบอีก สอบกันมากมายก่อน ถ้าผ่านจึงเข้าทำวิชชาได้ แต่ยายมาถึงก็ได้เข้าไปทำวิชชาเลย ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๒

ยายปฏิบัติธรรมมาก ในสมัยสงครามโลก ต้องนั่งธรรมะเวลากลางวัน ๖ ชั่วโมง กลางคืน ๖ ชั่วโมง วิชชานั้นต้องละเอียดมาก ถึงยายไม่ได้ทำวิชชารุ่นแรก แต่ก็มาทันทำวิชชาละเอียด ๆ เพราะหลวงพ่อเริ่มทำวิชชาละเอียดตอนที่ยายเข้ามาอยู่ในโรงงานแล้ว ธรรมะของยายจึงเชี่ยวชาญมาก เพราะในชีวิตของยาย ยายรักธรรมะจริง ๆ ๕ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๒

ยายสังเกตดู หมอปิยะ หมอคว้าน หมอเจริญ แต่ละหมอที่รักษายายก็เก่งคนละอย่าง ชำนาญไม่เหมือนกัน ชำนาญแต่เฉพาะในเรื่องของตัว หมอปิยะก็ชำนาญในเรื่องฟัน หมอคว้านก็ชำนาญในเรื่องแมะ หมอเจริญก็ชำนาญในเรื่องลูกตา คนเราจะทำอะไรเก่ง ก็อาศัยที่ว่า รักในสิ่งที่ทำนั้น ๆ ใครรักสิ่งใดก็ทำสิ่งนั้นได้ดี ได้ประณีต ละเอียดอ่อน และดีที่สุด เหมือนยายรักธรรมะมาก รักเป็นที่สุด เพราะฉะนั้น ธรรมะของยายจึงละเอียดตลอดเวลา และเชี่ยวชาญ ๑๒ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๐