หมวดปกิณกะธรรม

无论我们是喜欢还是讨厌对方都应该保持静默。为什么要告诉对方我们喜欢或讨厌他，这其实没有意义。奶奶对此只会保持静默，不与对方争吵。奶奶会依靠功德，以功德取胜。

无论我们做什么工作都要负责任。从小事开始练习，如果连小事都无法负起责任，那么遇到大事就更不敢担当了。 无论做什么事情都要努力做到最好，因为这些习性将跟随我们趣向来世。找人做事不难，但找细心负责又懂得管理，让工作顺利完成的人很难。奶奶积德行善并不是渴望别人称赞或推崇，而是为了脱离苦海。 1981年5月

想了解别人，要先了解自己。多了解自己的内心，因为整个世界都在心里。当我们全面地了解自己，就会更容易看透世间的人、事、物。 想解决各种问题或困难，要先了解自己的心。如果只是一味的从外部解决，问题永远解决不完，因为所有的问题都源自内部。要先让心静下来，冷静解决问题，一切将迎刃而解。 1981年4月

เป็นผู้ใหญ่ต้องมีความยุติธรรม จะชอบหรือไม่ชอบเด็กในความปกครองคนไหน จะไปแสดงว่าเราชอบ หรือเราเกลียดไม่ได้ ต้องดีกับเขาไปหมด เพราะเราต้องใช้เขาอยู่ จะลำเอียงไม่ได้ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๒๖

作为主管一定要公正，在管理下属方面无论是喜欢或不喜欢，都不应该表现出来，一定要善待他们，因为我们需要他们帮忙做事，但千万不能偏袒。 1983年6月

奶奶不怕别人责骂，因为奶奶心想好与坏都取决于自己。无论身在何处，即使不是自己的家，也可以把自己当作一条抹布给别人擦脚，直至对方满意。我们会越来越优秀，他骂由他骂，奶奶只关心修行。如果有人责骂我们，就任由他责骂。他人的赞扬不会让我们变得更好，责骂也不会让我们变得更糟。只有自己能让自己变好或变坏。 1980年1月27日

人类很有智慧，其他生物无法与之媲美，能将铁板打造成在水上行驶的轮船。生而为人最为高尚，虽然其他生物也很聪明，但却没有人类这般高尚。 1992年10月1日

เวลาเราไปเจอคนจน คนขอทาน คนชั้นกลาง คนรวย เศรษฐี เราอย่าไปดูถูกเขานะ สมัยยายอยู่นครชัยศรี มีขอทานมาขอข้าวเปลือก ยายก็ให้ข้าวเปลือก ขอข้าวสาร ยายก็ให้ข้าวสาร ๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๓๕

เมื่อยายเด็ก ๆ ยายเดินตามหลังแม่ แล้วก็นึกในใจว่า เมื่อยายแก่แล้วอย่าได้ลำบากเลย คนทุกวันนี้จะรู้จักคิดบ้างไหมนะ ที่ลำบากทุกวันนี้เพราะบาปมันท่วมหัว เห็นแล้วจะคิดได้บ้างไหมนะ ๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๒๕

เหตุการณ์ต่าง ๆ มีดี มีเสีย โลกเราก็เป็นอย่างนี้มานานแล้ว บางช่วงก็ยินดี ร่าเริง บางช่วงทุกข์ เครียด กังวล สับสน โลกจะเป็นอย่างไรก็ช่างเถิด อย่าไปกังวลกับมันนักเลย รักษาใจเราไว้ดีกว่า อย่าไปคิดในสิ่งที่ไม่ดี แม้เป็นเรื่องของคนอื่น ถ้าขืนไปคิด มีแต่จะเข้าตัว เสียอะไร เสียได้ เสียไป แต่อย่าให้ ใจเสีย ๑๗ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๒๕

ที่เขาเป็นทุกข์กันอยู่ทุกวันนี้ เพราะเขามีแต่ความอยาก ความอยากนี่แหละทำให้ทุกข์ อยากสวยก็ทุกข์ อยากรวยก็ทุกข์ อยากเด่นอยากดังก็ทุกข์ เพราะยายไม่มีความอยากในสิ่งเหล่านี้ จึงไม่มีทุกข์ ยายมีความสันโดษของยายติดตัวอย่างนี้มานานแล้ว สิ่งของคนอื่น ยายก็ไม่อยากได้ พอใจแต่ของของตัวเอง ความอยากในสิ่งต่าง ๆ ไม่มีในใจยายเลย มีแต่อยากสร้างความดี สร้างเรื่อย ๆ ให้เป็นบุญล้วน ๆ บุญที่สะอาดบริสุทธิ์ ใครจะเป็นอะไรก็ช่างเขา ขอให้ยายได้ทำแต่ความดีมาก ๆ ให้คิดแต่ที่ดี ๆ ก็พอแล้ว ๒๘ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๒๕

คุณยายสอนให้พูดกับน้อง ๆ ที่มาช่วยงานวัดว่า พวกเราต้องรู้จักพูด พูดกับเขาดี ๆ อย่าไปด่า อย่าไปว่าเขา ค่อย ๆ พูด ค่อย ๆ ตักเตือน เขาจะฟังเรา จะเคารพและเกรงใจเรา จะมาช่วยเราตลอดไป แต่ถ้าเราพูดกับเขาไม่ดี ไปด่าไปว่าเขา เขาก็จะกลัว และไม่กล้ามาช่วยงานอีก งานเราก็เสีย เขาก็ไม่ได้บุญ เพราะฉะนั้น เราต้องพูดดี ๆ ไม่ด่า ไม่ว่าเขา ค่อย ๆ ตักเตือน เขาจะฟังเรา แล้วเขาจะคิดได้ งานเราก็สำเร็จ เขาก็ได้บุญ ๑๑ พฤศจิกายน พ.ศ. ๒๕๒๓